σύνυγρος

-η, -ο, Ν

(ποιητ.) υγρός («μήτ' οι ανέμοι οι σύνυγροι εκεί πέρα αγριοφυσούσαν», Εφταλ. Οδ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + υγρός].